Stała sobie samotnie na górnej półce w łazience... omijałam ją z daleka... nawet nie chciałam o niej myśleć. W koncu coś mnie zmobilizowało, siegnęłam, nałozylam... i mam czerono-brązowo-machoniowe wlosy(oczywiście nie starczyło na calą długość).
Bardzo ładnie, ale oczywiście ani Tata ani Mirek nie zwrócili na to uwagi, eh te chłopy.
"Pieknemu we wszystkim ładnie" - to fakt.
Mama wyszła właśnie niedawno... to ja sie wyżyje, to ja sie wykrzycze...
Tak jak w wakacje...
Sąsiedzi pewnie juz szykują na mnie zamach, tylko patrzec jak jutro, gdy wyjde z domu polecą na mnie doniczki, pomidory, bananay i poduszki....
Tak! Juz wiem.. moja deprasja wygląda podobnie do psychicznego stanu trwającego przez całą jesien okresu... tak! tak!
Sonata arctica - land of the free
Wczoraj mineło poł roku...
P ó ł roku (6 miesięcy) od kiedy teoretycznie (praktycznie to troche mniej) jestem z M.
Uczciłam to zaproszeniem w swe progi robotników z różowa farbą... efekt?
Ściany niezadowalająco mają majtkowy kolor... natomiast kaloryfer jest dokładnie taki, jakie miały być ściany (czyli fioletowy)
Wieczorem wykorzystałam M. (sprostowanie: moi rodzice wykorzystali), żeby pomógł posprzatac i doprowadzic mój pokuj do porządku, co wzbudziło we mnie furie (pomijając nadchodząca jak co roczną jesienną depresje, depresja nie równa się doł, bo takowych nie miewam)
Nie przegladamam sie dzis przez pól dnia w lusterku.
Nie zaglądałam w nie ani na lekcjach (jak to leży w moim skromnym zwyczaju) ani na przerwach...
Jestem z siebie dumna!
A to, że go poprostu nie wziełam wychodząc rano z domu to przemilczmy...